Met de opkomst van de psychoanalyse, tegen het eind van de negentiende eeuw, zijn emoties steeds belangrijker geworden in ons privé-leven en in het openbare leven, maar ook binnen kunst en cultuur. Dankzij Sigmund Freud kent onze taal talloze nieuwe woorden zoals droomduiding, het onderbewuste, narcisme en de neuroot. Door de erkenning van onze driften en verlangens zijn wij niet meer baas in eigen hoofd. De mens is sindsdien geen louter rationeel wezen meer. Dat geldt ook voor onze perceptie van tijd. Tijd wordt niet meer gezien als een afgebakend verleden, heden en toekomst, maar als een vloeiend geheel, bestaande uit herinneringen, gevoelens, wensen en dromen.

Sinds de negentiende eeuw is er op dat gebied niet veel verandert. De invloed van Freud, en daarmee de invloed van emoties en de wijze waarop we daarover spreken en beleven, is nog steeds groot. Tijdens de lezingenreeks over Eros, jaloezie en decadentie zullen wij enkele belangrijke emoties onderzoeken die impact hebben op zowel het persoonlijke vlak als het culturele vlak.

De tweede lezing gaat over jaloezie (rancune en wedijver), met name de vraag waarom jaloezie als onderwerp belangrijk is binnen de filosofie en daarbuiten.
De tweede lezing heeft ook raakvlakken met het thema van de derde lezing: decadentie (van ziekte tot luxe). Met name de denker Friedrich Nietzsche en de dichter Charles Baudelaire zijn daarbij van belang.