Frederico, 1898-1936.

Zijn dood was tragisch, in het geniep, vanwege zijn vrijdenkerij en openlijke homosexualiteit in de aanloop van de jaren naar WOII. De stempel pederast was een vrijbrief om hem te vermoorden door Franco-aanhangers. Het dossier over zijn dood is nog steeds niet gesloten. Zijn lijk nooit gevonden.

Kwam uit een rijke, creatieve familie, bereisd, kleedde zich goed. Veelzijdig: poezie, proza, theater, schilder, musicus, acteur, zanger en mimespeler.

Studeerde aan de universiteit: recht, literatuur en compositieleer. Kwam uiteindelijk in de kunsten terecht. Aan de Residencia de estudiantes raakte García Lorca bevriend met Luis Buñuel en Salvador Dali. Dali ging niet in op Lorca's avances wil het verhaal. Lorca gaat voor het platteland, de Andalusische cultuur, het volk, de avant-garde. Hij dacht dat de film "un chien andalus" op hem sloeg, bracht hem tot razernij en depressie. Zijn familie stuurde hem naar de USA. Bij terugkomst wordt hij directeur van een studententoneelgroep Teatro Universitario la Barraca (Universitaire theatergroep De Schuur) en reist het Spaanse platteland af om het gewone volk te bereiken. "Theater is poëzie die het boek ontstijgt en menselijk wordt. En daarbij praat, schreeuwt, huilt en wanhoopt het."

Zijn diepe gevoelsleven, enorme theaterproducties (het huis van Bernardo Alba, De Bloedbruiloft etc), zijn dichtbundels het heeft hem niet mogen redden. Zijn betoog dat de ware kunstenaar zich levendig bewust is van de dood, zich verbonden voelt met de vaderlandse bodem en erkent dat er grenzen zijn aan de rede..................hij is het dode voorbeeld daarvan geworden.