Op 17 januari 1942 werd Cassius Marcellus Clay geboren in Louisville, de hoofdstad van Kentucky. Zijn ouders gaven hem een christelijke opvoeding. Later bekeerde hij tot de Islam. Met boksen begon hij op z’n twaalfde, in de gym bij het politiebureau in het centrum van Louisville. Zijn fiets was gestolen en toen politieman Joe Martin zag hoe boos Cassius was op de onbekende fietsendief gaf hij hem het advies te gaan boksen.

In 1960 volgt zijn doorbraak op de Olympische Spelen in Rome. Hij wint een gouden medaille halfzwaargewicht. Bij terugkeer merkte dat hij als zwarte nog steeds werd gediscrimineerd, gooit zijn gouden medaille van de brug in de Ohio-rivier, die Kentucky scheidt van Indiana. Aan de oever van die rivier staat sinds 2005 het Muhammad Ali Center; behalve een museum ook Ali’s missiepost voor vrede en verdraagzaamheid. In het Center staan de zes waarden die Ali uitdraagt centraal: respect, vertrouwen, overtuiging, toewijding, geven en spiritualiteit.

In 1961 treedt hij met zijn verbaliteit naar publiek, pers en gevechtspartner in de sporen van Gorgeous George, een 46-jarige beroepsworstelaar die als geen ander in de Amerikaanse sport aandacht weet te trekken, al sinds de jaren veertig. Hij bijt verbaal van zich. “I am the greatest, of all time, I shook the world. … float like a butterfly, stinge like a bee”.

Hij wordt afgekeurd voor het leger, maar dan later goedgekeurd. Ali maakte meteen duidelijk dat hij daar niks voor voelde. Nog niet eens vanuit geloofsmotieven, zoals hij uiteindelijk zou doen. De Vietcong had hem nooit iets misdaan, dus waarom zou hij de wapens tegen hen opnemen? ‘No Viet Cong ever called me nigger’. Ali betaalde een hoge prijs voor zijn principes. Nog diezelfde dag in april ’67 werd hij geschorst als bokser en werd hem zijn wereldtitel afgenomen. Twee maanden later volgde een veroordeling voor dienstweigering: vijf jaar gevangenisstraf en een boete van 10.000 dollar. Hij ging in beroep en zou pas in 1970 door het Amerikaanse Hooggerechtshof worden vrijgesproken. Ali heeft nagenoeg elke grote naam verslagen in een tijdperk dat te boek staat als het Gouden Tijdperk van het zwaargewichtboksen. Ali werd door het bokstijdschrift Ring Magazine vaker dan welke andere vechter dan ook tot "Bokser van het Jaar" gekroond en vocht in meer Ring Magazine "Wedstrijd van het Jaar"-gevechten dan enig andere vechter.

Zijn turbulente leven met 4 vrouwen, 9 kinderen, talloze prostitués, later de ziekte van Parkinson raakt alle onderwerpen waar het in Amerika nog steeds over gaat: ras, religie, oorlog, seks en politiek. Niemand is met hem te vergelijken. De meeste zwarte sporthelden uit zijn tijd hielden hun mond. Hij groeit uit tot een door de Verenigde Naties benoemde ‘boodschapper van de vrede’. Vele malen gedecoreerd. „Hij is een onschuldige jongen gebleven, liefdevol en kinderlijk, en daarom moet je hem vergeven. Omdat hij echt om mensen heeft gegeven. Ali had liefde in zijn hart voor bijna iedereen die hij tegenkwam. Hij was the greatest. Ali was een oceaan, een man van die omvang.”

Het Genootschap verdiept zich in: The Fight of the Century. The Rumble in the Jungle. The Trilla in Manilla.

We lezen Eig Ali een leven. Kijken: top 10 momenten Ali