Je kan kiezen wat je leest / kijkt.

1. Max van Rooy of 2. Leo Rademaker of 3. Yvonne Brentjes of 4. Jan Gratama of 5. Klokhuis

Kijk: gebouw voor de diamantbewerkers, de beurs van Berlage, Kunstmuseum, het jachthuis St. Hubertus, plan Zuid etc.....etc. Hij is en blijft een veelzijdig, invloedrijk Nederlands architect, stedenbouwkundige, meubelontwerper, glasontwerper en tekenaar.


Hein voor zijn vrienden, Hendrik Petrus Berlage, 1856 - 1934. Geboren in een welgesteld Amsterdams milieu. Dan Arnhem met de HBS aldaar. Dan terug naar Amsterdam Rijksacademie van beeldende kunsten. Maar in Zürich ontdekt hij zijn passie voor architectuur aan de Bauschule. Hij leert het van architecten Godfried Semper en Eugene Viollet-le-duc. Hij sluit zich aan in 1884 bij bureau Th. Sander en ontwerpt in neorenaissance stijl. In 1889 werkt bij zelfstandig. Inmiddels is hij in 1887 getrouwd met Marie Bienfait, verhuist van Amsterdam in 1914 naar de Violinstraat te Den Haag naar een zelfontworpen woning met zijn 3 dochters en 1 zoon.

Beïnvloed door de Engelse Arts and Crafts beweging en de Nederlandse 'nieuwe kunst', ontwikkelde Berlage een geheel eigen, ‘rationele' baksteenstijl. Het moest sober, eerlijk en doelmatig. Hij streefde daarbij naar een vormgeving geïnspireerd op ambachtelijkheid en de zichtbare constructiewijze. Decoratieve elementen moesten, in theorie, ondergeschikt zijn aan de constructie. Berlages gebouwen herken je aan zijn doelmatige, heldere uitgangspunten: de constructie moet zichtbaar zijn, hout moet eruit zien als hout, steen als steen (niets overgeschilderd of bepleisterd) en decoraties zijn overbodig.

Een van de kenmerkendste eigenschappen van Berlage's werk is dat al zijn ontwerpen zijn gebaseerd op het idee van de synthese van de kunsten. Hij ontwierp niet enkel gebouwen en stedebouwkundige plannen maar ook complete interieurs en dat hield in alles wat in een huis of bedrijfsgebouw stond ten dienste van de mens - tafels, bureaus, stoelen, banken, vloerkleden, betimmering, eetkamers, kasten, kachels, toilettafels, glazen, serviezen, glasplastieken, karaffen, bekers, asbakken, armaturen en klokken.

Als mens bleef Berlage wezenlijk eclecticist, ook in denken. Socialist, introvert, bij onenigheid op kantoor neemt hij zijn hoed van de kapstok en gaat uit voor een ommetje. Van openbaar debat moet hij niet veel hebben, hij schuwt polemiek. ‘Hij zei vroeger thuis nooit wat aan tafel.’