Marguerite leefde van 1914-1996....dat is bijna 82 jaar voor een enfant terrible, ze was iets minder heldhaftig in de oorlog dan ze deed voorkomen, ziekelijk jaloers en zwaar aan de drank en verwikkeld in ingewikkelde relaties.

Met Hiroshima Mon Amour en de Minnaar als hoogtepunten ........blijkt wel dat ze altijd bezig was met de Liefde of de onmogelijkheid daarvan. Verliefd op de Liefde. Haar minnaar zegt: 'Marguerite heeft me geleerd dat de lichamelijke liefde een kunst is, dat er geen ernstiger en tragischer leerschool is.’ De wanhoop om te komen tot het wezenlijke, haar uiteindelijke doel was om via de lust en de begeerte iets te voelen dat dicht in de buurt van de liefde kwam.

En zo schreef ze verwonderlijk, vaak autobiografisch. Vanwege een moeilijke jeugd vanwege een vroege dood van haar vader leefde samen met haar moeder en twee broers in de franse kolonie Indochina. Moeder was een wrede en bij vlagen tirannieke vrouw. De oudste broer was knettergek. Beiden vierden hun woede bot op de jonge Marguerite, in taal en in vuistslagen. Het jongere broertje was haar enige bondgenoot, zij hadden een incestueuze liefde. Een vorm van liefde die ze als een van de volmaaktste beschouwde. Daarna leefde ze in een menage a trois, waarbij beide heren ook bevriend waren.

Duras maakte gebruik van de zogenoemde écriture de silence waarbij ze, aanvankelijk beïnvloed door Hemingway, schreef door niet te schrijven. Haar zinnen zijn kort, associatief en schijnbaar onlogisch. Ze worden net zoveel gevormd door dat wat er níet als dat wat er wél staat.

We gaan ons verdiepen in een ware Francaise!

We lezen: Laura's Adler biografie.

De Groene / Marte Kaan.